Tai Chi

Tai Chi Quan, ook wel geschreven als taijiquan, is een eeuwenoude bewegingsleer uit China, waarbij volgens een vast patroon langzame en vloeiende bewegingen worden gemaakt (de vorm). Tegenwoordig wordt Tai Chi vaak beoefend voor het bevorderen van gezondheid, bewustwording van lichaam, houding en ontspanning. Van oorsprong is Tai Chi een zachte interne vechtsport. De bewegingen uit de vorm zijn eigenlijk aanval- en verdedigingsbewegingen.

Effect

Het regelmatig doen van tai chi bevordert de geestelijke en lichamelijke gezondheid, wat zich onder andere kan uiten:

• Een grotere bewustwording van vooral het lichaam
• Een verbetering van houding en beweging, waardoor energie behouden blijft
• Een rustiger en diepere ademhaling, wat stress doet verminderen en leidt tot een prettig gevoel
• Een betere circulatie, waardoor de inwendige organen worden versterkt;
• Het vergroten van evenwicht, coördinatie, balans, flexibiliteit en het concentratievermogen.

Geschiedenis

Tai Chi is van leraar op leerling doorgegeven sinds waarschijnlijk 750 jaar geleden. Yang Cheng-Fu ontwikkelde in de jaren twintig van de vorige eeuw de langzame vorm in de Yang-stijl. Dit is de lange vorm, die uit 108 bewegingen bestaat. Cheng Man-Ching creëerde vervolgens de korte vorm, 37 bewegingen. Hij benadrukte niet alleen het gevechtsaspect in tai chi maar had ook bijzonder veel aandacht voor de innerlijke harmonisatie. Master Huang Sheng-Shyan voegde onder andere de 5 basis ontspanningsoefeningen en de 18 verschillende patronen van pushing-hands toe.  Master Huang had één Westerse leerling Patrick A Kelly. Zijn trainingssysteem omvat het martiale aspect van tai chi, het gezondheidsaspect en het spirituele aspect. Ellen Schoemaker is een senior instructor in het systeem van Patrick A Kelly en traint tot op heden bij hem. Linda Renes docent van de Blauwe Schildpad Tai Chi traint wekelijks bij haar.